Down Dostluk Yürüyüşü

Dostluk yürüyüşüne ilk defa katılan bir anne olarak yaşadığım, paylaştığım çok güzel bir gündü benim için. Down Sendromlu oğlum Yiğit gibi bir sürü bebek, çocuk hatta gençler bir aradaydı. Hepimiz aynı amaç için bir araya gelmiştik, birbirimizi hiç tanımasak bile... Çünkü bizleri bir araya getiren şey ortak sıkıntılar, ortak mutluluklar ve ortak düşüncelerdi. Kim bilir ne zorlukları aşmıştı bu aileler... Bazılarının yüzünde yorgun çizgiler olsa bile herkes gülüyordu, mutluydu. Belli ki o anda çocuklarıyla birlikte yürürken GURURLUYDULAR...

İşte o anda bir kez daha anladım ki özel çocuğa sahip olmak zordu ama onunla birlikte aşılan her zorluğun sonu mutluluktu. ...

Dostluk yürüyüşümüzde silah yoktu, kavga hiç yoktu... Sadece gülen gözlerle etrafa bakan umut dolu insanlar vardı.

Her çocuk gibi onlarında ihtiyaçlarının olduğu, toplumda dışlanmadan yaşamaları ve eğitimlerini tamamlamaları için her zaman desteklenmeleri gerektiği gerçeği ile BİZDE VARIZ! , GERÇEK DOSTLAR KROMOZOM SAYMAZ dedik, tek yürek olarak... Çocuklarımızın neşesi görülmeye değerdi.

Bence +1 kromozomun onlara kattığı en güzel farklılık; hayata ve hayatlarında olanlara +1 pozitiflik ve +1 sevgi katmaları...

Tülay AVAR